‘De waarheid is dat je al bent wat je zoekt. Je zoekt naar God, met zijn ogen. De waarheid is zo eenvoudig en schokkend, zo radicaal en taboe dat ze makkelijk over het hoofd wordt gezien als je zo druk bezig bent met zoeken,’ zegt Adyashanti in het eerste hoofdstuk van Dansende leegte, dat gewijd is aan het ontwaken. In dat boek kondigt hij al aan dat er ook een boek over het leven ná de verlichting zal komen, want ontwaken is nog geen verlichting. Net zoals een wakker iemand nog altijd in slaap kan vallen, kan iemand die ontwaakt is nog altijd terugvallen in de droomstaat ervoor. ‘Er is geen drug zo sterk als een spirituele ervaring’, en je kan aardig depressief en gedesoriënteerd raken van zo’n extase. Pas als de zoeker oplost, er geen verlangen meer is naar het al of niet hebben van ervaringen, kan verlichting worden bereikt. Velen kennen het ontwaken, maar dat wil nog niet zeggen dat ze verlicht zijn, want daarvoor moet dat ontwaken blijvend worden. Het verschil tussen beide doet denken aan wat Bhagwan satori deed onderscheiden van samadhi. Dat het verwarren van die twee tot grote misverstanden en ongelukken kan leiden, hoeft geen betoog als we kijken naar wat er allemaal omgaat in het wereldje van satsangs dat vaak bol staat van spirituele ego’s.
Voor het volledige artikel:
http://kd.nl/2011/05/12/adyashanti-van-wakker-naar-verlicht/
De essentie van het non dualisme is dat er geen twee zijn. Alles is EEN. Alles is een uitdrukking, een manifestie van het Ene Bewustzijn. Sommigen noemen het God of Allah of welke andere naam dan ook. Het is wat we in wezen zijn, maar hebben het vergeten. Als gevolg van de identificatie met het lichaam/geestmechanisme.
