Is de Aarde hol.....?

De grootste doofpotaffaire aller tijden is dat er beschavingen leven in het binnenste van de Aarde.
Voor sommigen is dit moeilijk om te geloven.
De Boeddhisten hangen het geloof aan dat er een ras van supermensen leeft die soms aan het
oppervlak verschijnen.
Ze denken dat deze onderaardse wereld miljoenen inwoners huisvest.
Men is in de veronderstelling dat de leider van deze wereld orders heeft doorgegeven aan de dalai
lama’s van Tibet, de aardse vertegenwoordigers.

De Russische wetenschapper, filosoof en schrijver Nicholas Roerich zei dat de Tibetaanse hoofdstad
Lhasa via geheime tunnels is verbonden met de Binnenaarde.
Op dezelfde manier zijn geheime kamers van de Grote Piramide verbonden met de holle Aarde.

Zowel de Ramayana als de Bhagavad Gita, oude beroemde Hindoeïstische geschriften, verwijzen
naar de stad Agartha in de holle Aarde.
De Ramayana vertelt het verhaal van de grote avatar Rama.
De Bhagavad Gita vertelt het verhaal van de Krishna.
De Ramayana omschrijft Rama als een gezant van Agartha die arriveerde in een luchtschip.

Het eerste echte wetenschappelijke bewijs stamt uit 1947 toen admiraal van de Amerikaanse marine
Richard E. Byrd over de Noordpool vloog.
In plaats van dat hij de pool passeerde vloog hij de Binnenaarde in.
In zijn dagboek omschrijft hij de holle Aarde en hoe hij meer dan 2.500 kilometer over bergen, meren,
rivieren, vegetatie en dieren vloog.
Hij zag reusachtige dieren die leken op mammoeten.
Uiteindelijk vond hij bewoonde steden.
Zijn vliegtuig werd begroet door luchtschepen die Byrd nog nooit eerder had gezien.
Ze escorteerden hem naar een veilige landingsplaats en hij werd hoffelijk begroet door afgezanten
van Agartha.

Nadat ze enigszins gerust waren gesteld werden Byrd en zijn bemanningsleden meegenomen om de
bestuurder van Agartha te ontmoeten.
Ze vertelden hem dat hij de stad mocht binnengaan vanwege zijn hoge moraal en ethische karakter.
Ze vertelden hem dat ze bezorgd waren geworden nadat Amerika atoombommen had gegooid op
Hiroshima en Nagasaki.
Na het bezoek werd Byrd teruggeleid naar zijn vliegtuig en zijn leven was voor altijd veranderd.

In januari 1956 leidde admiraal Byrd een andere expeditie waarbij men 3.500 kilometer in de
Binnenaarde reisde.
Byrd merkte op dat de Noord- en Zuidpool in feite twee van de vele openingen zijn naar het centrum
van de Aarde.
De Binnenaarde heeft een eigen Zon en de polen van de Aarde zijn niet concaaf maar convex.
Schepen of vliegtuigen kunnen er derhalve recht in vliegen of varen.

De Amerikaanse pers berichtte over de ontdekking van admiraal Byrd, maar de geheime regering
spaarde geld noch moeite om het verhaal te ontkrachten.
Raymond Palmer, indertijd uitgever van het magazine Flying Saucers, deed gedetailleerd verslag van
Byrd’s ontdekkingen.
De federale regering van de Verenigde Staten kocht, stal of vernietigde vrijwel iedere kopie en nam
de platen van de drukpers in beslag.
Hetzelfde is naar verluid gebeurd bij een artikel dat verscheen in National Geographic.

Een ander interessant gegeven is dat de Amerikaanse regering geen vliegtuigen boven de polen
tolereert.
IJsbergen bestaan uit zoet water in plaats van zout water dat van de polen afkomstig is.
Bij de polen is het bovendien warmer dan op enkele honderden kilometers afstand.

In 1964 verscheen het boek The Hollow Earth van Dr. Raymond Bernard waarin wordt uitgeweid over
de onbekende vliegende objecten die uit het binnenste van de Aarde komen.
In het boek bevestigt Dr. Nephi Cotton uit Los Angeles het verhaal van admiraal Byrd.
Hij vertelt dat één van zijn patiënten, een man van Noorse afkomst, hem het volgende verhaal
vertelde:

“Ik woonde in Noorwegen, dicht bij de poolcirkel.
Tijdens een boottocht in de zomer probeerden een vriend en ik zo ver mogelijk naar het noorden te
gaan. We namen genoeg voedsel mee voor een maand en gingen in een kleine vissersboot de zee
op. Tegen het einde van de maand waren we voorbij de Noordpool en kwamen we in een vreemd
nieuw land. We waren heel verbaasd, want het was ’s nachts soms te warm om te slapen.
We zagen een vreemde berg. In die berg leek de oceaan op een bepaald punt leeg te worden.
Verbaasd gingen we verder en we merkten dat we in een groot ravijn voeren dat naar het binnenste
van de Aarde leidde. Er is daar een Zon die in de Aarde schijnt.”

“Planten zijn er enorm groot, bomen gigantisch en uiteindelijk kwamen we uit bij de reuzen.
Ze woonden in huizen en steden net zoals wij op het oppervlak van de Aarde. Ze gebruikten een
soort monorail om mensen te vervoeren die langs de rivier van stad naar stad liep. Verscheidene
inwoners merkten onze boot op en keken nogal verbaasd, maar toch waren ze best vriendelijk. We
werden uitgenodigd om met hen te eten. In de Aarde smaken alle vruchten en groenten veel beter
dan aan de oppervlakte. We bleven een jaar bij de reuzen.”

Een ander bezoek aan de holle Aarde vinden we terug in het boek The Smokey God van de Noorse
zeeman Olaf Jansen.
In het boek wordt de centrale Zon in de Aarde omschreven die kleiner en minder fel is dan onze
buitenste Zon.

Het boek gaat over de ervaringen van een Noorse vader en zijn zoon die in een klein vissersbootje
proberen om ‘het land achter de Noordenwind’ te vinden waar ze over gehoord hadden.
Een storm bracht hen naar de opening van de Noordpool. Het boek werd in 1908 gepubliceerd maar
bij terugkomst werd de zoon vastgezet in de gevangenis omdat niemand hem wilde geloven.
Op zijn sterfbed gaf hij al zijn landkaarten die hij had gemaakt van de Binnenaarde en zijn
manuscript met zijn ervaringen aan zijn goede vriend Willis George Emerson.

In The Smokey God is te lezen dat de mensen die ze tegenkwamen in de holle Aarde tussen de 400
en 800 jaar oud worden en veel wetenschappelijke kennis hebben.
Ze kunnen elkaars gedachten lezen en hebben andere bronnen van elektriciteit.
Ze maken vliegende schotels met behulp van elektromagnetisme uit de atmosfeer.
Deze mensen zijn tenminste 3,5 meter lang.

In 1942 ondernamen twee prominente Duitse nazi-wetenschappers een expeditie naar de ingang
van de holle Aarde.
Göring, Himmler en Hitler juichten dit project van harte toe.
De Führer was er van overtuigd dat de Aarde hol was en dat er mensen in woonden.

Raymond Bernard vertelt in zijn boek The Hollow Earth ook over een foto die in 1960 werd
gepubliceerd in de Canadese Globe and Mail en een prachtig groen en weelderig landschap laat zien.
Een piloot beweerde dat de foto is genomen vanuit zijn vliegtuig toen hij ‘voorbij de Noordpool
vloog’.

Er zijn zoals gezegd ingangen naar de holle Aarde in Egypte en Tibet, maar ook in Yukatan, de
Bermudadriehoek en op plaatsen in Rusland en Afrika.
Sommige regeringen zijn zich bewust van de Binnenaarde en stoppen het in de doofpot, net zoals
UFO’s en buitenaardsen.

Het dagboek van admiraal Richard B. Byrd

Ik moet dit dagboek in het geheim schrijven.
Het gaat over mijn vlucht op 19 februari 1947.
Er komt een moment waarop het rationele van de mens zal afzwakken en dat men onvermijdelijk de
waarheid zal moeten aanvaarden.
Ik ben niet vrij om de volgende documentatie te onthullen en misschien zal het nooit het publiek
bereiken, maar ik moet mijn plicht doen en het opschrijven.
In een wereld van hebzucht en exploitatie van een bepaald deel van de mensheid kan men niet
langer de waarheid onderdrukken.

Logboek: basiskamp Noordpool 19 februari 1947

06.00 uur: Alle voorbereidingen getroffen voor de vlucht, brandstoftanks zijn vol getankt om 06.10 uur.

06.20 uur: Het brandstofmengsel van de stuurboordmotor schijnt te rijk te zijn, aanpassing gedaan en de Pratt Whitney’s lopen gesmeerd.

07.30 uur: Radiocontact met basiskamp, alles in orde en ontvangst is goed.

07.40 uur: Klein olielek in de stuurboordmotor, oliedruk lijkt echter goed te zijn.

08.00 uur: Lichte turbulentie aan de stuurboordzijde op 1.700 voet, geen verdere turbulentie meer, maar de staartwind neemt toe.

08.15 uur: Radiocontact met het basiskamp, situatie normaal.

08.30 uur: Opnieuw turbulentie, neemt toe op een hoogte van 2.900 voet.

09.10 uur: Grote ijsvlakte onder me, gele kleur en lineaire patronen opgemerkt. Verandering van
koers om de kleurenpatronen beter te onderzoeken. Ook rood en paars gezien. Informatie over de
kleuren in het ijs doorgegeven aan het basiskamp.

09.10 uur: Kompas begint rond te draaien, we zijn niet in staat onze richting aan te houden met behulp van de instrumenten. We gebruiken het zonnekompas, alles lijkt in orde.

09.15 uur: In de verte lijken bergen te zijn.

09:.49 uur: De bergen zijn geen illusie. Het zijn bergen die ik nog nooit gezien heb.

09.55 uur: Ga naar 2.950 voet, weer sterke turbulentie.

10.00 uur: We komen langs kleine bergen en gaan voor zover ik weet nog steeds naar het noorden.
Achter de bergen lijkt een vallei te zijn met een kleine rivier. Er zou daar geen groen dal moeten zijn!
Iets klopt hier niet. We zouden over sneeuw en ijs moeten vliegen. Er zijn grote wouden te zien op
de uitlopers van de bergen. De instrumenten draaien in het rond.

10.05 uur: Ik ga naar 1.400 voet en maak een scherpe bocht om het dal te bekijken. Het licht lijkt
hier anders te zijn. Ik kan de Zon niet meer zien. We ontdekken een groot dier onder ons! Het lijkt
een olifant te zijn. Nee, het lijkt meer op een mammoet! Dit is ongelooflijk! Ik ga naar 1.000 voet en
pak de verrekijker om het dier te bekijken. Het wordt bevestigd, het is absoluut een mammoetachtig
dier. Geef het door aan het basiskamp.

10.30 uur: Meer groene heuvels. De buitentemperatuur schijnt 23 graden te zijn! De instrumenten
lijken nu normaal te werken. De radio werkt niet! Kan het basiskamp niet bereiken.

11.30 uur: Het landschap beneden wordt nu vlak. Voor ons lijkt een stad te zijn! Dit is onmogelijk!
Vliegtuig gaat op een vreemde manier licht opwaarts. De instrumenten reageren niet! Aan stuur- en
bakboord verschijnen vreemdsoortige vliegtuigen. Ze zijn schotelvormig en stralen een soort licht af!
Ze lijken nu dichtbij genoeg om de letters te kunnen lezen. Het is een soort swastika? Wat is er
gebeurd? We zitten gevangen in één of andere onzichtbare bankschroef!

11.35 uur: Onze radio kraakt en er komt een stem door in het Engels met een licht Noors of Duits
accent. De boodschap is: “Welkom in ons domein admiraal. We zullen u over exact zeven minuten
laten landen. Ontspan u admiraal, u bent in goede handen.” De motoren van het vliegtuig zijn
gestopt. Het vliegtuig wordt van buitenaf bestuurd en vliegt automatisch.

11.40 uur: Nog een radiobericht ontvangen. We beginnen nu aan de landing en soms schudt het
vliegtuig licht. We landen met een kleine schok.

11.45 uur: Ik schrijf nog snel iets op in het logboek. Verschillende mensen naderen ons vliegtuig te
voet. Ze zijn groot en hebben blonde haren. In de verte is een groot vibrerend licht te zien. Ik weet
niet wat er nu gaat gebeuren maar de mensen dragen geen wapens bij zich. Ik hoor een stem die
me bij mijn naam noemt en vraagt de deur van het laadruim te openen. Ik gehoorzaam.

Einde logboek.

De rest heeft admiraal Byrd opgeschreven vanuit zijn herinneringen.
De bemanning wordt op de meest hartelijke manier ontvangen.
Ze gaan aan boord van een schotelvormig voertuig zonder wielen.
Met grote snelheid brengt het hen naar een stralende stad.
De stad lijkt gemaakt te zijn van kristal.
De bemanningsleden krijgen een soort warme drank die smaakt naar iets wat ze nog nooit eerder
hebben geproefd. Het is heerlijk.

Na tien minuten wordt Byrd gevraagd twee prachtig uitziende gastheren te vergezellen.
Ze lopen door een lange hal die verlicht is door roze gekleurd licht dat uit de muren lijkt te komen.
Eén van de wezens geeft aan voor een grote deur te staan.
Boven de deur staat een inscriptie die Byrd niet kan lezen.
De deur gaat geruisloos open en het gezelschap gaat binnen.
Eén van de gastheren spreekt: “Wees niet bang admiraal, u krijgt nu een gesprek met de meester.”
Byrd wordt geconfronteerd met de meest prachtige aanblik ooit.
Het is te wonderbaarlijk om te omschrijven. Het is verfijnd en delicaat.
Een warme stem heet hem op melodieuze manier welkom: “Ik heet u welkom in ons domein,
admiraal.”

Een wat oudere man zit aan een lange tafel. “Wij hebben u hier laten binnenkomen omdat u een edel karakter hebt en welbekend bent op de wereld van de oppervlakte, admiraal.”
“Wereld van de oppervlakte?” vroeg Byrd.
“Ja,” antwoordde de meester met een glimlach. “U bent in het domein van de Arianni, de binnenste wereld van de Aarde. We zullen uw missie niet te lang vertragen en u zult dadelijk veilig worden geëscorteerd naar de oppervlakte. Maar nu zal ik vertellen waarom u hier bent, admiraal. Uw ras heeft de eerste atoombommen op Hiroshima en Nagasaki in Japan laten exploderen.”
“Op dat moment stuurden we onze luchtschepen naar jullie oppervlakte om te onderzoeken wat jullie ras gedaan had. Wij hebben ons nooit eerder bemoeid met de oorlogen en wreedheid van uw ras, maar dat moeten we nu wel, want u heeft geleerd om met een bepaalde kracht te knoeien die niet voor de mens is gemaakt, namelijk kernenergie. Onze gezanten hebben al boodschappen gebracht naar de krachten van uw wereld en toch slaan ze er geen acht op. Nu bent u uitgekozen om er getuige van te zijn dat onze wereld bestaat. Ziet u, onze cultuur en wetenschap is vele duizenden jaren vooruit in vergelijking met die van uw ras, admiraal.”

“Maar wat heeft dit met mij te maken meneer,” viel Byrd hem in de rede.
De ogen van de meester schenen diep in zijn ziel en na een paar minuten antwoordde hij: “Uw ras heeft nu het punt van geen terugkeer bereikt, want er zijn mensen die uw wereld liever willen vernietigen in plaats van afstand te doen van hun macht zoals we die kennen.”
“Vanaf 1945 proberen we in contact te komen met uw ras maar deze pogingen werden met vijandigheid bejegend en er werd zelfs op onze schepen geschoten. Met haat werden we achtervolgd door uw vliegtuigen. Er is zich een grote storm aan het samenpakken in uw wereld, een duistere razernij die vele jaren zal woeden.”
“We zien in de toekomst een nieuwe wereld ontstaan. Als die tijd komt zullen wij weer zichtbaar worden om u te helpen met de heropleving van uw cultuur en beschaving. Misschien heeft u dan geleerd dat oorlog en strijd nutteloos is. Na die tijd kunt u als ras opnieuw gaan beginnen. Keer nu terug naar de wereld van de oppervlakte met deze boodschap.”

Plotseling was Byrd zich weer bewust van de twee prachtige gastheren aan zijn zijde.
Hij keek nog een keer om voor hij vertrok.
Een aangename glimlach was te zien op het gezicht van de meester terwijl hij wuifde.

Byrd wordt weer herenigd met zijn radioman die enigszins ongerust voor zich uit kijkt.
“Het is in orde Howie, het is in orde,” stelt Byrd hem gerust.
De bemanning stapt weer in en met behulp van een onzichtbare kracht bevinden de mannen zich
plotseling op een hoogte van 2.700 voet.

Logboek gaat verder

02.15 uur: Er komt een radioboodschap door: “We laten u nu los admiraal, tot ziens!”
De vliegende schotels verdwenen aan de bleke blauwe hemel.
Het vliegtuig voelde plotseling alsof het even in een scherpe benedenwind werd getrokken.
We spraken enige tijd niet, iedereen had zijn eigen gedachten.

02.20 uur: We bevinden ons opnieuw boven de ijsvlakte op ongeveer 27 minuten van het basiskamp.
We leggen radiocontact en men antwoordt. We laten weten dat alles in orde is. Het basiskamp is
opgelucht.

03:00 uur: We landen in het basiskamp. Ik heb een missie...

Op 11 maart 1947 had admiraal Byrd topoverleg op het Pentagon.
Hij legde zijn ontdekking tot in detail uit en gaf de boodschap van de meester door.
Alles werd genoteerd en de president werd ingelicht.
Byrd werd daarop zes uur en 39 minuten in hechtenis genomen.
Hij werd ondervraagd door veiligheidsbeambten en medici.
Hij werd onder toezicht geplaatst.
Hem werd bevolen alles stil te houden.
Hij werd eraan herinnerd dat hij een militair was en orders moest gehoorzamen.

Admiraal Byrd heeft zijn plicht gedaan voor het monsterachtige militair-industrieel-complex.
Net zoals de lange poolnacht eindigt, zo zal de schitterende zonneschijn van de waarheid opnieuw
opkomen.

Admiraal Richard E. Byrd
Amerikaanse marine
24 december 1956


Bron: Thenewearth.org

Voordat Columbus Amerika ontdekte werd het geloof in een continent ten westen van de Atlantische
Oceaan gezien als de droom van iemand met waanbeelden.

In onze hedendaagse wereld is het geloof in het bestaan van een ondergrondse wereld, in het
binnenste van de Aarde, even vreemd als het Amerikaanse continent voordat Columbus er voet aan
wal zette.
Er is geen reden waarom deze wereld niet ontdekt zou mogen of kunnen worden.

Arnoldo de Azevedo schrijft in Physical Geography als volgt over de mysterieuze wereld onder onze
voeten waar wetenschappers niets over weten en enkel theorieën en hypothesen over opstellen om
hun onwetendheid te verbergen:
“Onder onze voeten bevindt zich een immens gebied met een radius van zo’n 6.290 kilometer wat
geheel onontdekt is en wat de inbeelding en de deskundigheid van wetenschappers ver te boven
gaat."

Wetenschappers zijn tot nu toe slechts enkele kilometers in de Aarde doorgedrongen en hebben
geen idee wat zich dieper in de Aarde bevindt.
De meeste geaccepteerde theorieën over het binnenste van de Aarde ontberen een
wetenschappelijke basis en lijken voort te komen uit de oude ideeën over het hellevuur, wat erg lijkt
op het geloof van wetenschappers dat de kern van de Aarde een massa van vuur en gesmolten
metaal is.

Het totale aardoppervlak bedraagt zo’n 315 miljoen vierkante kilometer en onze planeet weegt naar
schatting zo’n zes triljard ton.
Wanneer de Aarde een solide bol zou zijn, zou haar gewicht nog vele malen groter moeten zijn.
De Aarde moet dus van binnen hol zijn.

Fysieke polen bestaan niet

De eerste persoon om de theorie van de holle Aarde te presenteren was de Amerikaanse denker
William Reed, auteur van het boek Phantom of the Poles wat werd gepubliceerd in 1906.
Dit boek draagt het eerste bewijs aan, alsmede verslagen van ontdekkingsreizigers, ter
ondersteuning van de holle Aarde met openingen bij de polen.
Reed schat dat de aardkorst zo’n 1.280 kilometer dik is en dat de holle ruimte een diameter heeft van
10.240 kilometer.

“De Aarde is hol. De polen, waar zo lang naar gezocht is, bestaan niet. Het zijn openingen bij de
noordelijke en zuidelijke uiteinden. In het binnenste bevinden zich enorme continenten, oceanen,
bergen en rivieren. Planten en dieren bestaan in deze Nieuwe Wereld alsmede mogelijk ook
beschavingen die onbekend zijn voor de bewoners van het aardoppervlak,” aldus Reed.

De denker wees ook op het feit dat de Aarde geen perfecte bol is maar afvlakt bij de polen.
De geografische noord- en zuidpool zijn hypothetisch omdat ze niet werkelijk bestaan maar
openingen zijn naar de holle Aarde.

De polen kunnen derhalve niet ontdekt worden omdat de Aarde bij de ingang van de polen hol is.
Toen ontdekkingsreizigers dachten de polen te hebben bereikt werden ze op hoge breedtegraden
misleid omdat hun kompas niet langer de juiste richting aangaf.
Zo rond 70 tot 75 graden noorder- en zuiderbreedte begint de Aarde naar binnen te buigen.
De polen vormen simpelweg de buitenste rand van een magnetische cirkel rond de openingen naar
de holle Aarde.

De magnetische noordpool, zo is recentelijk aangetoond door Russische wetenschappers, is een
strook van 1.600 kilometer lang.
Het is echter geen rechte lijn maar een cirkel die de rand van de opening naar de holle Aarde
weergeeft.
Wanneer een ontdekkingsreiziger de magnetische pool heeft bereikt wijst de magnetische naald van
het kompas niet langer horizontaal maar verticaal.
De ontdekkingsreizigers dachten derhalve dat ze het magnetische noorden of zuiden hadden
gevonden terwijl ze zich juist bevonden bij de opening naar de holle Aarde.

Vliegende schotels

In maart 1962 verscheen een zeer interessant artikel van Ray Palmer in Flying Saucers.
Hij denkt dat vliegende schotels uit het binnenste van de Aarde komen door gebruik te maken van de
openingen bij de polen.
Het artikel is getiteld The North Pole - Russian Style.
Het beschrijft opmerkelijke ontdekkingen die zijn gedaan door Russische wetenschappers.
Zij bevestigen de theorie van een holle Aarde met openingen rond de polen.
Wanneer de Aarde van binnen solide zou zijn, met twee polen aan elk uiteinde van haar as als zijnde
een magneet, zouden de magnetische polen overeen moeten komen met de geografische polen.
Dit is echter niet het geval.

Tot 30 jaar geleden was meer dan de helft van het Noordpool Bassin nog niet ontdekt.
De oceaan, de lucht en de ionosfeer bevatten nog vele mysteries.
Reed is voorts van mening dat de temperatuur in de Binnenaarde uniform is aan die van het
oppervlak.
Er heerst een ideaal subtropisch klimaat.
Rond de opening bij de polen bevindt zich nog een ring van ijs, namelijk het Great Massive Fresh
Water Ice Pack of de IJsbarrière.
Elke winter wordt deze ring van ijs gevormd door zoet water wat uit het binnenste van de Aarde
stroomt.
De enorme zoet water ijsbergen in het gebied zouden onverklaarbaar zijn wanneer de Aarde een
solide bol was.

Exotische flora en fauna

In de ijsbergen worden mammoeten en andere enorme 'prehistorische' exotische dieren
aangetroffen die in perfecte staat bewaard zijn gebleven.
Diverse auteurs zijn van mening dat deze dieren in de Binnenaarde leven en door rivieren zijn
meegevoerd naar het aardoppervlak.
In Siberië worden aan de waterkant van de Lena botten en slagtanden van miljoenen mammoeten
en mastodonten aangetroffen.
Mainstream wetenschappers denken dat het gaat om prehistorische overblijfselen en dat
mammoeten zo’n 20.000 jaar geleden leefden, maar door een catastrofe zijn uitgestorven.

In Nieuw-Zeeland en Zuid-Amerika worden flora en fauna aangetroffen die afkomstig zijn van het
Antarctische continent.
Maar hoe kunnen ze daar hebben overleefd als enkel pinguïns daar lijken te gedijen?
Logischerwijs lijken al deze soorten afkomstig te zijn van admiraal Byrd’s land of mysteries.
Wanneer je bij de openingen naar de holle Aarde komt werkt je kompas niet langer horizontaal maar
verticaal vanwege het feit dat de ware magnetische pool zich in het midden van de curve bevindt die
van het aardoppervlak naar de Binnenaarde leidt.
Hoe noordelijker je komt, hoe warmer het wordt.
Het ijs maakt snel plaats voor open zee en de wind wordt warmer.
Sommige ontdekkingsreizigers, zoals bijvoorbeeld Nansen, moesten terugkeren vanwege het stof
wat daar opwaait.
Waar kan dit stof vandaan komen in het extreme noorden waar alleen ijs en water 'hoort te zijn'?

Een andere Amerikaanse schrijver over de holle Aarde, Theodore Fitch, vraagt zich in Our Paradise
Inside the Earth af waarom we niet over de IJsbarrière kunnen vliegen om zelf te onderzoeken waar
de openingen naar de holle Aarde zich bevinden.
Admiral Byrd vloog jaren terug over dezelfde barrière en ontdekte een geheel nieuwe wereld en
vrijwel niemand schonk er aandacht aan.
Deze Nieuwe Wereld is gemakkelijker te bereiken dan de Maan, is veel belangrijker voor ons, wordt
gekenmerkt door een beter klimaat dan aan het aardoppervlak en biedt de ideale omstandigheden
voor menselijk leven.




In het jaar 415 werd filosofe en wiskundige Hypatia van het leven beroofd in Alexandrië, omdat zij
had ontdekt dat de Aarde in een elliptische baan om de Zon draait.
Pas honderden jaren later werd deze gedachte gemeengoed.

Op eenzelfde manier wordt momenteel toegewerkt naar een algemene acceptatie van het feit dat de
Aarde hol is en dat er beschavingen leven.
Het is verboden om over de Noord- en Zuidpool te vliegen.
In april 2009 is door de Amerikaanse regering een waarschuwing uitgegaan betreffende de Zuidpool.
In deze waarschuwing is aangegeven dat er nog maar een beperkt aantal toeristen op Antarctica
mogen komen in verband met het smelten van de ijskap.
Was dit de werkelijke reden?

Het meeste hedendaagse materiaal over de Holle Aarde wordt zoveel mogelijk vernietigd of
verborgen gehouden, dus om een goed beeld te kunnen krijgen van de Holle Aarde zullen we ons
moeten verdiepen in de geschriften en optekeningen uit het recente verleden.

Al sinds mensenheugenis gaan er diverse verhalen, saga's, legendes en gezegden rond over een
verborgen wereld waarin wezens zouden wonen die niet van Aarde komen.
Diverse hiërogliefen, manuscripten en bijbehorende verhalen zijn van generatie op generatie
doorgegeven.
Zo tussen het jaar 400 v.Chr. en 200 na Chr. komt de Ramayana ter sprake, een eeuwenoud epos,
opgeschreven door wijze en dichter Valmiki. De Ramayana bestaat uit 24.000 versen en 500 lange
gedichten, en beschrijft het verhaal van prins Rama, wiens vrouw Sita ontvoerd is door de demoon
van Lanka, Ravana.

De Ramayana is één van de meest bekende teksten ter wereld en komt uit India.
De teksten beschrijven Rama als een afgezant van Agartha die arriveerde op een lucht-voertuig.
Dit uit de oudheid stammende hiëroglief ziet er merkwaardig uit (onder).
Zo is boven het midden een helikopter te zien.
Rechts van het midden zijn andere onbekende vaartuigen te zien, wat we tegenwoordig UFO's
zouden noemen.


[/i]


In 1692 komt Edmund Halley (1656-1742), de beroemde astronoom, hoogleraar, metereoloog,
wiskundige, fysicus en geofysicus, met de theorie dat de Aarde bestaat uit vier 'concentrische sferen'.
Ook stelt hij dat het binnenste van de Aarde wordt bevolkt en belicht door een lumineuze atmosfeer.
Edmund Halley is tevens ontdekker van komeet Halley, die elke 76 jaar terug komt in een baan rond
de Aarde.

In het jaar 1818 komt John Cleves Symmes Jr. met de suggestie dat de Aarde bestaat uit een holle
ruimte waarvan de aardkorst 1.300 kilometer dik is, inclusief openingen van 2.300 kilometer breed
boven de polen, die ook vier inwaartse schillen/korsten hebben.
John Cleves Symmes Jr. is dan ook de meest bekende persoon in de geschiedenis die de Holle Aarde
theorie volledig steunde en hij stelde dan ook voor om een expeditie naar de opening van de
Noordpool te organiseren, om te kijken of zijn theorie klopte.
Dankzij de inzet van één van zijn volgers James McBride werd deze opgezet, maar de toemalige
President van Amerika, Andrew Jackson, heeft hier vervolgens een einde aan gemaakt en de
expeditie werd afgeblazen.




Een ander persoon, genaamd Jeremiah Reynolds, die diverse lezingen hield over de Holle Aarde
theorie, stelde ook een expeditie voor, maar dit maal naar de Zuidpool, ondanks alle tegenstand en
lachwekkende reacties van toen. Hij ging zelf op expeditie naar Antarctica, maar miste de Great U.S.
Exploring Expedition van 1838-1842, ondanks dat het zijn idee was.

Tussen 1826 en 1868 worden er verschillende boeken, manuscripten en verhalen geschreven en
uitgegeven omtrent de Holle Aarde theorie, die allemaal gebaseerd waren op de uitspraken van
John Cleves Symmes Jr.

De volgende personen springen eruit:
McBride beschreef Symmes' Theory of Concentric Spheres in 1826.
Jeremiah Reynolds publiceerde een artikel in een apart boek in 1827, waarin weer een link naar
Symmes stond.
In 1868 kwam er een publicatie van Professor W.F., namelijk The Hollow Globe, die gebaseerd was
op de Symmes' Holle Aarde theorie.
Later dat jaar publiceerde de zoon van Symmes, Americus, het boek The Symmes' Theory of
Concentric Spheres, om de zaken recht te zetten.




In 1864 schrijft de nu wereldberoemde Franse sciencefiction auteur Jules Verne (1828-1905) zijn
legendarische boek Journey to the center of the Earth, waarin de hoofdpersoon Liedenbrock via
vulkanische buizen een reis maakt naar het midden van de Aarde, waarbij hij in contact komt met
prehistorische dieren.
Het verhaal gaat dat Liebenbrock vanaf zijn huis in Hamburg via enkele omwegen belandde in
Reykjavik, IJsland, en bij de Snæfellsjökull bergen aankwam, waar een ingang bij één van de drie
vulkaankraters aanwezig was.
In het boek staat dat Liebenbrock ook een zeer grote schedel vond van een mens (reus) in een
omgeving van reuzenpaddestoelen, insecten en prehistorische dieren.




In 1869 schrijft Jules Verne zijn boek Twenty Thousand Leagues Under The Sea, wat het jaar erop
gepubliceerd word.
Het alom bekende verhaal van Kapitein Nemo en zijn vaartuig de Nautilus, die diverse intressante
reizen maken onder water en reusachtige dieren tegenkomen en zelfs belanden in een stad onder
water.
Jules Verne is overigens de meest vertaalde auteur (4162) aller tijden, buiten de wereldberoemde
Agatha Christie.

In 1871 schrijft Sir Edward Bulwer-Lytton het boek Vril, The Power of the Coming Race, waarin
wederom een verhaal beschreven word omtrent een Amerikaanse jongeman, die een reis maakt naar
het binnenste der Aarde en daar diverse zaken aantreft.

Tussen 1907 en 1945 is de opkomst van de Alldeutsche Gesellschaft für Metaphysik of Die Vril-
Gesellschaft en hun samenwerking met Hitler, Himmler, Wiligut en anderen, dankzij hun occulte,
paranormale en spirituele interesse, en ook omdat Hitler een Holle Aarde theorie had.
Deze was gebaseerd op de diverse in zijn bezit zijnde (lees: geroofde) manuscripten, documenten,
geheime occulte spreuken, enzovoorts.

Volgens de Hollow Earth Research Society in Ontario, Canada, blijkt dat ze op dit ogenblik nog steeds
aanwezig zijn.
Deze organisatie zegt dat de samenwerkende troepen er na de oorlog achter kwamen dat er meer
dan 2.000 wetenschappers en één miljoen mensen uit Duitsland en Italië zijn verdwenen naar het
land buiten de Zuidpool.




Het verhaal gaat dat Rear Admiral Richard Evelyn Byrd de opening bij de polen had bereikt.
Desondanks dat hij een boek had geschreven omtrent zijn reis, bleek dat de Amerikaanse regering al
zijn boeken verwijderd had voordat deze in circulatie konden komen.
Alhoewel zijn familie tot op de dag van vandaag volhoudt dat het waar is en dat zij nog steeds de
gegevens hebben omtrent zijn reis naar de opening, wil men niet dat anderen dit te weten komen en
blijft de informatie daardoor achter slot en grendel voor buitenstaanders.

Hij was werkzaam bij de Amerikaanse marine en zou in 1947 een reis hebben gemaakt van 1.700
mijlen over de Noordpool, waarbij hij de Holle Aarde bereikte.
Hij stuitte op een ijsvrije regio met bergen, rivieren, meren en groene vegetatie.
Op 13 januari 1956 had hij succes tijdens zijn expeditie naar de Zuidpool, waarbij hij 2.300 mijlen in
Antarctisch gebied binnendrong.

Indertijd is hiervan verslag gemaakt door de American Press. Byrd kwam terug op 13 Maart 1956.
Byrd komt in 1957 te overlijden en zegt voor zijn dood: "
Het nieuwe onbekende is ook wel "[i]An enchanted continent in the sky".
Toen hij in 1947 als eerste (de nazi's daargelaten) in de Holle Aarde vloog kwam hij vreemde zaken
tegen, waaronder reusachtige dieren, zoals mammoeten.
Verder zou het klimaat er iets warmer zijn dan hier aan het oppervlak. Naar eigen zeggen heeft hij
uren over bergen met bomen gevlogen.

Rond dezelfde tijd dat Byrd zijn ontdekking heeft gedaan, deed David Bunger, een Amerikaanse
luitenant en piloot van een watervliegtuig, een ontdekking op de Zuidpool.
Hij kwam ook in een andere wereld terecht, waarin hij diverse zaken zag en zelfs geland is op een
meer.
Dankzij deze ontdekking, die de Bunger Oasis heet, berichtte hij het volgende over wat hij zag.
Het land wat hij binnengetreden was, was ijsvrij, er waren diverse meren, waarvan elk zeker drie
kilometer lang, en de meren hadden diverse kleuren (roestig rood, groen en diepblauw).
Het water was warmer dan onze oceanen, aan elk meer lag een strand en verder kwam hij grote
muren van ijs tegen.

In 1969 ondernam Dr. Walter Siegmeister of Dr. Raymond Bernard een vlucht van 1.700 mijlen over
de Noordpool en een expeditie van 2.300 mijlen over de Zuidpool.
Hij betrad een territorium wat niet op landkaarten te vinden is en zou dankzij zijn pionierswerk de
geschiedenis in gaan als de Nieuwe Columbus.

Steven Currey van Steven Currey Expeditions organiseert in 2005 een expeditie naar de Noordpool
omtrent het onderzoeken van de opening naar het binnenste van de Aarde.
Een partner in de expeditie, Brooks A. Agnew, neemt de leiding over nadat Currey om het leven komt
in 2006 en begint met het opzetten van een expeditie met 100 wetenschappers, onderzoekers en
filmmakers om naar de Arctische opening te gaan.
De expeditie werd echter afgeblazen.
Deze expeditie zou voor 2009 op de agenda hebben gestaan.


Andere schrijvers uit het verleden claimen dat de zogenoemde Ascended Masters met esoterische
wijsheden de subterreinen van de ondergrondse grotten bevolken.
Antarctica, de Noordpool, Tibet, Peru en Mount Shasta in Californië zijn allen locaties waar toegangen
zijn tot de verborgen wereld van de Holle Aarde.
Naar verluid zijn dit ook de thuisbases van UFO's.

In 1957 werd de wereldberoemde Amerikaanse wetenschapper Wilhelm Reich M.D. onder valse
voorwendselen in de gevangenis gezet, waar hij op mysterieze wijze om het leven kwam.
Hij was iets op het spoor en had er een apparaat van gemaakt, genaamd The Orgone Energy
Accumulator, wat de hele medische wereld op zijn kop zou zetten.
Diverse departementen hebben er toen alles aan gedaan om al het bewijs te vernietigen.

Het poolijs bestaat uit vers water in plaats van zout water.
Waar komt dit verse water vandaan?
Ook worden er ver in het noorden regelmatig vlinders, bijen en zelfs muggen gevonden.




"They are not coming, they are already here. And the best part is, we live on their home."

"There are ancient tunnel systems and buried cities beneath the surface of the planet in which many
people chose to dwell, but that is not related to entire civilizations with advanced cultures. The
civilizations we think of as beneath the surface - co-exist with our 3D electromagnetic energy grid
program."

"We move our conscious awareness in and out of those parallel realities, so they appear to be
physical."

"Explore at depth the lifestyle and society of another advanced civilization that already reached the
ascended state of consciousness that is our human destiny" - Mikos.






[i]Bron: Infinity.usanethosting.com