Alles begint in 1118, net na het succes van de Eerste Kruistocht.
Hugo de Payens, een Franse ridder en acht bevriende ruiters besluiten een ridderorde op te richten.
Het doel is de bescherming van het Heilige Land en van de Christenen die op bedevaart zijn.
Op dat moment bestond de strook waar vandaag de dag Israël, Palestijnse gebieden en Libanon
liggen, uit vier koninkrijkjes. Hun namen: Tripoli, Antiochië, Jeruzalem en Edessa.
Hugo de Payens noemde zijn ridderorde "les pauvres chevaliers du temple."
Die naam is logisch want het waren ridders die er niet te goed voorstonden en de orde zou zijn
opgericht op de heuvel in Jeruzalem waar ooit de tempel van Salomon stond.
Na enige tijd aanvaardden ze de leer van Sint Benedictius en werden ze monniken.
Op die manier kan je de orde van de Tempeliers zien als de militaire vleugel van de Katholieke Kerk.
De Tempeliers werden echter niet beroemd vanwege hun bescherming van het Heilige Land, wel
kunnen we zien als de eerste (internationale) bankiers.
Verspreid over Frankrijk openden ze bankkantoren.
Daar kon iedereen die dat wenste geld of goud deponeren.
Op een andere plaats (in Frankrijk of het Heilige Land) konden ze dan de bezittingen terug ophalen, mits het afhouden van een commissieloon natuurlijk.
Dit blijkt al snel een lucratieve zaak te worden.
De Tempeliers worden de rijkste orde die op dat moment bestond.
Een tweede bron van verrijking was hun eigendommen.
Leden die toetreedden moesten een verplichte bijdrage leveren.
Meestal was dit onder de vorm van land omdat de meesten via het toen alomvertegenwoordige
leenstelsel land kregen in ruil voor diensten ten opzichte van hun heer.
De eigendommen van de Tempeliers echter waren vrijgesteld van belastingen omdat ze rechtstreeks
onder de bescherming van de paus stonden.
Logischerwijze verandere hun naam naar "chevaliers du temple".
1301
Zowat 200 jaar zou de ridderorde een belangrijke speler zijn in de politiek en economie.
Maar toen kwam Filips de Schone.
We schrijven het jaar 1301 en Filips raakt in problemen.
Hij betwist de macht van de paus.
De Franse koning gaat met een groep huurlingen Italië binnenvallen.
In Anagni neemt hij de paus gevangen in een kelder.
De toen al oude paus is dit niet goed bevallen en enkele dagen na zijn vrijlating sterft hij.
Het conclaaf kiest daarna voor het eerst in de geschiedenis van de Katholieke Kerk een niet-Italiaanse paus, een Fransman.
Deze denkt natuurlijk dat het beter in zijn geliefde Frankrijk (chauvenisme) zou wonen en dus laat hij
in Avignon (o.a. met geld van de aflaten) een paleis/burcht/klooster bouwen, het wereldberoemde
Palais des Papes.
1302Het jaar van de Guldensporenslag was op het eerste zicht een nederlaag voor de Filips de Schone,
maar wat veel mensen niet weten is dat hij iets later terugkwam en de ambachtsgilden die in 1302
zo succesvol waren verpletterend verslaat.
De geldnood van de Franse troon bleef echter bestaan, en dat terwijl de Tempeliersorde baadde in
het geld.
Filips had de orde al verplicht belastingen te betalen aan de Franse troon en hij had reeds enkele
lenigen lopende bij de Tempeliers maar aasde eigenlijk op hun bezittingen.
Toen in het begin van de 14de eeuw bekend werd dat bij de intrede de nieuwling verplicht werd op
het kruis te spuwen, Christus te ontkennen en een afgod (misschien een beeld van de Egyptische
godin Bastet) zag Filips de kans de Tempeliers te grazen te nemen.
1307
Samen met 'zijn' paus Clemens V verklaarde hij de Tempeliers als ketters en bannelingen.
Op vrijdag 13 oktober van het jaar 1307 trokken de doodseskaders erop uit over heel Frankrijk om
alle leden van de orde arresteren.
Naar de buitenwereld leek het alsof dit allemaal in opdracht was van de inquisitie.
Niets was minder waar.
Het was enkel de koning van Frankrijk die hierover besloot.
De meeste ketters bekenden de beschuldigingen als was het maar om de hevige folteringen te doen
ophouden.
Op op 12 mei 1310 werden 54 Tempeliers op de brandstapel gezet.
Het bijzondere hieraan is dat in de meeste andere landen van Europa de orde vrijgesproken werd. De paus zat met een dilemma en hij koos voor de gulden middenweg.
Hij schreef een bull (pauselijke ordonantie) waairn hij het ontbinden van de orde oplegde maar niet
de veroordeling.
De (overblijvende) leden in Portugal, Frankrijk, Italië, ... mochten zelf kiezen of ze terugkeerden naar
het seculiere leven of een andere ridder-monniken orde vervoegden.
Alle bezittingen werden overgedragen aan de rivaliserende orde van de Hospitaalridders.
De Maltezerorde echter nam heel wat over van de Tempeliers, daarom zeggen velen vandaag de dag
dat de Tempelridders nog bestaan maar als onderdeel van Rozenkrantz Orde / Vrijmetselarij.
Orde van Hospitaalridders
Maltezer Orde
Fama Fraternitas
Broederschap der Rozenkruisers
Logo Vrijmetselarij
