Paranormale ervaringen bij kinderen

In de eerste levensjaren is iedereen sterk intuïtief en is iedereen op een 'paranormale' manier
verbonden met zijn/haar ouders en naasten.
Kinderen integreren dit intuïtieve deel van hun waarneming in verschillende mate in hun latere
persoonlijkheid.
Veel kinderen, o.a. hsk's, hebben als ze jong zijn paranormale ervaringen die zij zelf heel normaal
vinden.

Andere werkelijkheid

Bij kinderen lopen fantasie, werkelijkheid en wat hun intuïtie hen aanreikt, door elkaar.
Voor kinderen is alles één.
Wat wij 'para'normaal noemen, is voor kinderen heel normaal.
Paranormale ervaringen zijn de ervaringen die niet via de 'normale' zintuigen worden waargenomen.
Het zijn ervaringen die via de energetische weg gaan maar zijn wel degelijk reële ervaringen,
geïnterpreteerd door de waarnemer.
Het zijn herinneringen die kinderen hebben van voor ze geboren werden, imaginaire vriendjes,
engelen als begeleider, ervaringen waarbij ze buiten hun fysieke lichaam zijn geweest of dingen die
ze weten die ze eigenlijk niet kunnen weten (telepathie en voorgevoelens).
Als je met je jonge kind praat over dit soort dingen, zul je merken dat je kind het volkomen normaal
vindt.

Hoog sensitieve kinderen (hsk's*) zijn zeer intuïtieve kinderen en staan door hun geaardheid open
voor ervaringen vanuit de 'energetische' wereld (alles wat buiten het fysieke lichaam valt).
Alle kinderen worden puur intuïtief geboren en gedurende de eerste levensjaren communiceren ze
voornamelijk op een intuïtieve manier.
Pas later komt hiervoor de taal voor een deel in de plaats.
Voor kinderen is er geen verschil tussen fysiek en energetisch, ze ervaren dat alles één is.
Ze begrijpen vaak onze wereld van tegenstellingen en grenzen nog niet.
Tijdens het opgroeien, laten ze stukje bij beetje hun ouders los en verleren de meeste kinderen hun
'para'normale intuïtieve gave.
Sommige kinderen integreren het intuïtieve deel van hun waarneming met de normale waarnemingen
en blijven op latere leeftijd zeer sterk intuïtief.
De kans dat dat bij een sterk intuïtief kind gebeurt, is groter en daarom komt het onder hoog
sensitieve kinderen nogal eens voor.

Heerlijk om gewoon open met je (HS) kinderen te kunnen praten over paranormale zaken.
Wij weten dat er meer is (door oa PiN) en zijn hier tegen de kinderen ook erg open in.
De oudste heeft niets met al dat paranormale, maar vertelde ons wel toen wij een weekendje weg waren en hij in onze slaapkamer mocht slapen. Dat ie een soort "lichtzuil" zag, de hele nacht. Hij was eerst zo blij dat ie in t tweepersoons bed mocht, maar na 1 nacht was ie toch maar weer naar zijn hoogslaper verhuisd.

We laten de kinderen GHI kijken (als ze willen) en vertellen ook dat wij dat ook doen. 3 van de 4 zijn met ons (niet PiN maar gewoon ik en partner) Op "hunt" geweest. Dit was wel dusdanig interessant dat we binnenkort met het team ook gaan. Maar voor ons was het meer omdat de kinderen het bere interessant en stiekum ook wel stoer vinden om midden in de nacht naar het bos te gaan.

In huis gebeuren bij ons soms rare dingen en daar zijn wij ons ook erg van bewust.
Hierom hebben wij ook aan de kinderen verteld dat wanneer zij iets zien, voelen, horen etc. in huis, ze dit meteen aan ons moeten vertellen, al is het midden in de nacht, daarvoor mogen ze ons wakker maken. We vertellen ze niet wat we allemaal precies in huis meemaken, dit omdat we ze niet bang willen praten.

Het voordeel aan deze aanpak is dat kinderen minder bang ervoor zijn en er met een volwassene over durven te praten.
Hoeveel kinderen hebben een "monster" onder hun bed of in hun kast?
Als de ouders dan binnenkomen en kssst roepen laten de kinderen het rusten, maar niet omdat het er niet meer is, meer omdat ze zich niet serieus genomen voelen.
Natuurlijk gebeurt het dat ze je wakker maken en dat het een droom was in plaats van echt wat, maar ik heb liever dat ze 9x met een droom naast mijn bed staan en 1x met iets wat echt is, dan dat ze na 1x niet meer met je durven te praten over het onderwerp.

Openheid is het aller belangrijkste, kinderen zijn lang niet zo dom als dat veel mensen denken, sterker nog, luister eens naar wat een kind te vertellen heeft of kijk eens naar het gedrag van een kind, wellicht leer je er nog wat van.

Absoluut.....hier ga ik helemaal in mee.

Juist kinderen, op zeer jonge leeftijd al, voelen bepaalde dingen heel erg
sterk aan, kunnen dingen zien.....waar ouders zich soms helemaal niet van bewust zijn.

Door het af te doen met...ach er is niets, ga nu maar slapen.....etc zal een kind zich daarvoor gaan afsluiten en het niet meer bespreken met je......het niet bespreekbaar voelen.

Zelf heb ik er geen ervaringen mee maar wel via een collega waar ik vorig jaar mee samenwerkte.
Haar dochtertje had vaak "gesprekken" met opa die een paar jaar eerder was overleden.
Ze wist niet hoe ze daarmee om moest gaan, zij merkte zelf totaal niets.
Ik heb haar gezegd het vooral niet af te doen als verbeelding van haar oid maar het vooral bespreekbaar te maken voor haar, wanneer zij er zelf mee komt er gewoon over te praten met haar en/of antwoord geven op haar verhaal of vragen.

Ik zie de collega niet meer dus weet ook niet hoe het nu met haar gaat maar ik vond dat wel een heel mooi voorbeeld van hoe kinderen en de ouders hiermee omgaan.